Apogee Games

Kosmiczna pustka

Swoje wyobrażenie kosmosu budujemy na bazie tego, co zaobserwujemy. Patrząc nocą w niebo, nie możemy stwierdzić, że jest ono puste. Pustka i kosmos brzmią wtedy jak sprzeczność. Czy pewne regiony mogą być puste niczym środek kosmicznego oceanu? Jak to możliwe? Obserwując Wszechświat, czytając coraz liczniejsze nowinki, dowiadując się o odkryciach obiektów, o których nie mieliśmy wcześniej pojęcia, budujemy swoją wizję tego „uporządkowanego chaosu”, aby jak najlepiej zrozumieć mechanizmy działania tej niepowtarzalnej niezmierzonej przestrzeni.

Nasze miejsce we Wszechświecie

Naukowcy coraz lepiej potrafią określić położenie naszej planety na mapie bezkresnej przestrzeni kosmicznej. Wciąż jednak szukamy odpowiedzi na pytanie – gdzie jest nasze miejsce w ogromnym Wszechświecie? Żeby dowiedzieć się, gdzie dokładnie znajduje się nasza „niebieska” planeta, musimy zrobić ogromny zoom out – oddalić się stopniowo na miliardy lat świetlnych od naszego kosmicznego domu.

W świetle Księżyca

Przypomnij sobie, jak wygląda Księżyc tuż przed nowiem lub chwilę po nim. Możemy zaobserwować go wówczas przed wschodem lub po zachodzie Słońca jako cieniutki, ledwo widoczny sierp. Jeśli dobrze się przyjrzysz, zauważysz na pewno, że oprócz oświetlonego wąskiego sierpa na niebie widoczna jest także reszta księżycowej tarczy. Pozostała część Srebrnego Globu błyszczy w delikatnej, szarej poświacie. Zjawisko to nazywamy światłem popielatym. Więcej w artykule Dominiki Jasińskiej „W świetle Księżyca”.

Najniebezpieczniejsze spacery kosmiczne

W marcu 1965 roku, w samym środku zimnej wojny i kosmicznego wyścigu, świat obiegła wiadomość o kosmonaucie, który opuścił swój statek kosmiczny i przebywając w otwartej przestrzeni, wykonał pierwszy w historii spacer kosmiczny. Fotografie Aleksieja Leonowa opatrzone krzykliwymi nagłówkami o kolejnym sukcesie Sowietów pojawiły się na pierwszych stronach gazet, jednak podawane w tamtym czasie informacje nie ukazywały nawet ułamka prawdy o tamtym wydarzeniu. Dziś wiemy, że pierwszego w historii spaceru kosmicznego Aleksiej Leonow o mały włos nie przypłacił własnym życiem. O tym i innych niebezpiecznych spacerach kosmicznych przeczytacie w artykule Dominiki Jasińskiej.

Teleskop Spitzera

Kosmiczny Teleskop Spitzera w styczniu tego roku oficjalnie zakończył swoją naukową misję. Po ponad 16 latach badań przestrzeni kosmicznej w świetle podczerwonym jedno z najsłynniejszych obserwatoriów NASA przeszło na zasłużoną emeryturę. Jak przygoda z Kosmicznym Teleskopem Spitzera zmieniła astronomię? Więcej w artykule Dominiki Jasińskiej..

Niezdobyte planety
 
Mając w pamięci dwie sondy programu Voyager, które znajdują się poza granicami Układu Słonecznego w przestrzeni międzygwiezdnej, łatwo ulec wrażeniu, że jako ludzkość z pomocą sztucznych urządzeń przemierzyliśmy cały nasz układ planetarny. Niedowierzanie może więc budzić informacja o tym, że tylko jeden z tych statków dotarł do Neptuna i Urana. Voyager 2 jest jak dotąd jedyną sondą, która przeleciała w pobliżu dwóch wspominanych lodowych gigantów z Układu Słonecznego. Jak to możliwe!? Więcej o niezdobytych planetach w artykule Dominiki Jasińskiej.

Wszechświat jako dwuwymiarowa membrana na horyzoncie zdarzeń osobliwości

Ludzie w ciągu tysiącleci poznawali podstawowe prawa i wzajemne relacje przyczynowo-skutkowe w swoim najbliższym otoczeniu. Uświadomienie faktu, że jesteśmy częścią olbrzymiego skupiska gwiazd zwanego Galaktyką, stanowiło przełom w pojmowaniu Wszechświata jako hierarchicznie skonstruowanego zbioru obiektów o wprost niewyobrażalnie wielkich rozmiarach. Żadna z istniejących teorii kosmologicznych nie wyjaśnia, w jaki sposób Wszechświat powstał i jaka może być jego natura.

Oczami Juno

Bezzałogowa sonda Juno, działająca już prawie 9 lat, dostarczyła nam wielu istotnych informacji na temat największej planety Układu Słonecznego. Wzbogaciła środowisko naukowe o nowe fakty, oszałamiające zdjęcia oraz zapełniła niektóre luki w naszej dotychczasowej wiedzy o Jowiszu. Co dokładnie zobaczyła Juno w pobliżu Jowisza?

Gwiazdy przyjazne życiu

Na początku tego roku świat obiegły najnowsze analizy astronomów zajmujących się poszukiwaniem pozasłonecznych planet. Cała uwaga skupiła się wtedy na gwiazdach typu widmowego K, a dokładnie pomarańczowych karłach, w pobliżu których odnaleziono stosunkowo dużo planet znajdujących się w strefach zamieszkiwanych. Szacuje się, że na obszarze odległym od naszej planety o 100 lat świetlnych może istnieć nawet tysiąc pomarańczowych karłów. I to właśnie one – nowe idealne dla życia gwiazdy – będą celem intensywnych eksploracji.

Parker Solar Probe

Parker Solar Probe to sonda kosmiczna przeznaczona do badań Słońca, której misja rozpoczęła się w sierpniu 2018 roku. Dziś wysłany z Ziemi statek ma na swoim koncie aż pięć z kilkunastu planowanych zbliżeń do Słońca. NASA realizuje misję w ramach programu „Living with the star”, poświęconego szeroko zakrojonym badaniom Słońca i kosmicznej pogody, która wpływa także na Niebieską Planetę. Jakich informacji o Słońcu dostarczyła nam ta niezwykła sonda?

Skaliste obiekty Układu Słonecznego mają jedną, niepokojącą cechę wspólną. Wszystkie usiane są kraterami. Wydaje się, że Ziemia jest pod tym względem inna, ale to tylko pozory. Dynamiczne procesy geologiczne i biologiczne zachodzące na naszej planecie zdołały ukryć pamiątki po przeszłych zderzeniach Ziemi z asteroidami. Gruba atmosfera otaczająca planetę zaciera ślady w procesach erozji i wietrzenia, ale mimo to tu, na Ziemi, odnajdujemy oczywiste dowody na to, że w przeszłości jej grawitacji nie zdołało się oprzeć wielu kosmicznych podróżników. Co jakiś czas agencje kosmiczne i ośrodki badawcze informują o bliskim przelocie planetoidy. Zazwyczaj ci kosmiczni podróżnicy trzymają się na dystans, a ich odwiedziny nie są niebezpieczne. Nie bez powodu jednak takie obiekty skrzętnie katalogujemy, starając się jak najdokładniej poznać ich orbity. Jak na razie jedyne, co możemy robić, to przewidywać. NASA chce jednak uczynić kolejny krok i spróbować swoich sił w defensywnej obronie naszej planety. Misja DART (ang. Double Asteroid Redirection Test) ma sprawdzić, czy taka obrona rzeczywiście jest możliwa. Więcej o misji w artykule Dominiki Jasińskiej.

Problem z grawitacją

Problem z pojęciem grawitacji wynika z prostego faktu, że każdy, bez względu na poziom wykształcenia, dobrze zapoznany jest ze zjawiskiem grawitacji. Życie codzienne zmusza nas do ciągłego, nieraz mozolnego pokonywania siły ciężkości związanej z grawitacją. Tu jednak problem się nie kończy. Pomimo że wiemy już wiele, jak grawitacja oddziałuje z przedmiotami materialnymi, pomimo że możemy z wielką dokładnością obliczać wpływ grawitacji na ruchy ciał, jak zaplanować ruch orbitalny sond kosmicznych, by bezbłędnie trafiły do najbardziej odległego ciała naszego Układu Słonecznego, to nikt, bez względu na poziom wykształcenia, nie ma pojęcia, czym właściwie jest grawitacja. Więcej w artykule dr. Marka Żbika.

Kosmiczny rejs

Światło widzialne to tylko pewien zakres fal elektromagnetycznych, w jakich astronomowie obserwują Wszechświat. Całe spektrum promieniowania nie jest dostępne dla naszych oczu, ale z pomocą przychodzą nam naziemne i kosmiczne teleskopy, które potrafią wychwycić niedostępne naszym zmysłom sygnały z przestrzeni kosmicznej. Dzięki nim możemy zobaczyć ten sam obiekt z wielu różnych perspektyw. Gwiazdy, mgławice i galaktyki wysyłają nie tylko widzialne promieniowanie, lecz także fale ultrafioletowe, podczerwone oraz wysokoenergetyczne promieniowanie rentgenowskie i gamma.

Astronomia – jedyny na rynku, niezastąpiony miesięcznik dla polskich miłośników astronomii. Co miesiąc oferujemy kilkadziesiąt stron fascynujących i rzetelnych informacji, które przeniosą Cię w świat gwiazd i planet. Nasze artykuły to prawdziwe kompendium wiedzy o najnowszych odkryciach, wydarzeniach na niebie i wśród społeczności astronomów. Znajdziesz u nas profesjonalne porady sprzętowe i obserwacyjne, szczegółowe testy, precyzyjne mapy oraz efemerydy. Każdy numer to skarbnica opisów nieba i jego niezwykłych obiektów, które pomogą Ci zgłębiać tajemnice wszechświata. Dołącz do grona pasjonatów i odkrywaj kosmos razem z nami!

Choć, według wszelkich rozsądnych oszacowań, w Galaktyce powinno roić się od pozaziemskich cywilizacji naukowo-technicznych (CNT), czyli takich, które przynajmniej wynalazły radio, to bezpośrednie obserwacje wskazują coś zupełnie przeciwnego. Ani, trwający już od ponad półwiecza, program SETI nie wykrył żadnych pozaziemskich inteligentnych sygnałów radiowych, ani żadnych śladów pobytu przedstawicieli CNT w Układzie Słonecznym teraz, lub w przeszłości, nie znaleziono. Ta drastyczna rozbieżność pomiędzy przewidywaniami teoretycznymi a wielkościami obserwowalnymi nosi nazwę paradoksu Fermiego, od nazwiska uczonego, który pierwszy zwrócił na nią uwagę. Dlaczego wciąż jesteśmy sami w Kosmosie? Przeczytacie więcej w artykule Marcina Adamczyka.

Katastrofa tunguska

Niedawno minęła 112. rocznica największej katastrofy kosmicznej XX wieku. To wydarzenie to nie tylko tajemnica natury, nie tylko dziedzina naukowego romansu, która oczywiście wiąże się z tym problemem. Zjawisko zespołu fenomenu tunguskiego, jak się okazało, przypomniało ludzkości, że żyje w ogromnym, złożonym i nie w pełni zbadanym świecie, rozwijającym się zgodnie z własnymi prawami i bogatym w realia, nie tylko na dużą skalę, lecz także budzącym grozę. Więcej w artykule dr. Marka Żbika.