Nowości

Sześciopak astronomiczny obejmuje 6 numerów magazynu "Astronomia" z 2021 roku: styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj i czerwiec. Uwaga: ilość pakietów ograniczona!

Do drukowanych wersji, wysyłamy cyfrowe wydanie tych numerów gratis!

Jeśli nie wiesz, czy astronomia jest dla Ciebie, to doskonały pakiet na początek :)

Jeśli nie wiesz, czy astronomia jest dla Ciebie, to sprawdź najnowszy pakiet, na który składa się zestaw dwóch numerów Astronomii. Pakiet zawiera wydanie majowe 5/2021 (107) oraz czerwcowe 6/2021 (108).

Gwiazdy można nazywać na przeróżne sposoby, uwydatniając jakąś ich cechę. Jako kosmiczne latarnie nie tylko rozświetlają mroki wszechświata, ale i stanowią jedyne drogowskazy dla przemierzających pustkę kosmosu. W ich wnętrzach czają się gigantyczne reaktory, nieustannie produkujące energię, którą przekazują swojemu otoczeniu. Bez nich nie byłoby nas, bowiem zdecydowana większość energii zmagazynowanej na Ziemi pochodzi ze Słońca. Więcej o sercach Wszechświata w artykule Jerzego Konarskiego.

Stratygrafia księżycowa

Począwszy od 1964 roku, spora część Księżyca została sfotografowana przez różne sondy, które przeleciały, wylądowały bądź też rozbiły się o jego powierzchnię. Część należała do Amerykanów, część do Rosjan, ale ostatnio w tym gronie pojawili się też Chińczycy i Hindusi. Zdjęcia te zawierają całą masę nieznanych wcześniej szczegółów, niewidocznych przez ziemskie teleskopy. Różnorodność kraterów na powierzchni Srebrnego Globu oczarowała niejednego i do dzisiaj wielu z nas z ciekawością spogląda na naszego najbliższego sąsiada. Większość obserwatorów skupia się jednak tylko na kształtach, nie zastanawiając się w ogóle nad równie ciekawymi aspektami geologii księżycowej. Więcej w artykule Macieja Drawsa.

Metamorfozy Słońca

Aktywność gwiazdy centralnej Układu Słonecznego w dość regularny sposób zmienia się w trakcie trwających 11 lat cykli. Zmiany, jakie obserwuje się wówczas na Słońcu to przede wszystkim rosnąca lub malejąca liczba plam słonecznych – ciemniejszych obszarów na powierzchni Słońca, które charakteryzuje silne pole magnetyczne i temperatura niższa w stosunku do reszty słonecznej powierzchni. Więcej o metamorfozie Słońca i cyklach słonecznych w artykule Dominiki Jasińskiej.

Trójkąt Letni

Na przełomie wiosny i lata przyjrzymy się asteryzmom naszego letniego nieba, które odnaleźć można w granicach lub w pobliżu gwiezdnego symbolu tej pory roku – Trójkąta Letniego. Z nielicznymi wyjątkami są to niedostrzegalne gołym okiem, charakterystycznych kształtów układy gwiazd o niewielkich jasnościach, w celu ich zaobserwowania wymagające niekiedy nawet dość dużych teleskopów lub długo naświetlanych fotografii. W naszych szerokościach geograficznych obserwacja tych najsłabszych może być wręcz niemożliwa w okresie od 3–5 tygodni przed i po przypadającym 21 czerwca letnim przesileniu z powodu zbyt jasnego w tym czasie nieba. Więcej o Trójkącie Letnim w Kalejdoskopie Jana Desselbergera.