Menu
Newsletter
Podaj swój adres e-mail, jeżeli chcesz otrzymywać informacje o nowościach i promocjach.
Astronomia 2/2019 (80) luty
Opis
Chang’e 4 na Księżycu
Trzeciego stycznia chiński lądownik osiadł na powierzchni Księżyca. Jest to pierwsze miękkie lądowanie po drugiej, niewidocznej z Ziemi, stronie Srebrnego Globu. Na misję Chang’e 4 składają się łazik księżycowy, lądownik oraz
wystrzelony w maju 2018 roku Chang’e 4. Zarówno łazik, jak i lądownik są drugimi urządzeniami swojego rodzaju na powierzchni Księżyca wysłanymi przez Chiny. Planowanym głównym celem kolejnej sondy jest pobranie około
dwóch kilogramów próbek z powierzchni Księżyca i powrócenie z nimi na Ziemię. Chiński program eksploracji Księżyca zakłada wysyłanie kolejnych przyrządów na ziemskiego satelitę.
Kosmiczna komunikacja – jak działa Deep Space Network?
W przestrzeni kosmicznej znajdują się dziesiątki sond, orbiterów i instrumentów, które badają przestrzeń międzyplanetarną. Statki kosmiczne odwiedzające planety, księżyce i inne ciała krążące wokół Słońca zbierają informacje, które pomagają nam zrozumieć funkcjonowanie układu planetarnego, w którym znajduje się Ziemia. Informacje te przekazywane są w kierunku naszej planety i odbierane przez Deep Space Network (DSN) – sieć radioanten komunikujących się z sondami przemierzającymi przestrzeń kosmiczną. Jak działają obserwatoria prowadzące „rozmowy” z odległymi statkami kosmicznymi? O tym w artykule Dominiki Jasińskiej „Kosmiczna komunikacja”.
Odkrycia gwiazd zmiennych przez Polaków
Astronomia jest jedną z nielicznych nauk, w której amatorzy mogą odgrywać bardzo ważną rolę. Liczba obiektów na niebie jest tak duża, że automatyczne obserwatoria nie są w stanie rejestrować wszystkich zjawisk dziejących się jednocześnie. Gdy astronomowie są zajęci swoimi celami, wkraczają miłośnicy nocnego wpatrywania w gwiazdy, kierując swoją uwagę na resztę słabo zbadanych obiektów. Gabriel Murawski zaprasza do działu, w którym opisywane będą ostatnie odkrycia gwiazd zmiennych przez polskich amatorów.
Głębokie Pole Hubble’a
Co się stanie, jeśli skierujemy jedno z najpotężniejszych obserwatoriów astronomicznych na pozornie pusty skrawek przestrzeni kosmicznej? Odpowiedź na to pytanie postanowiono znaleźć pod koniec roku 1995, gdy w kierunku niewielkiego obszaru północnego nieba wycelowano Kosmiczny Teleskop Hubble’a (Hubble Space Telescope, HST). Rezultat tego prostego eksperymentu wprowadził w zdumienie nie tylko astronomów i kosmologów. W zachwyt wprawieni zostali także sami konstruktorzy teleskopu, którzy co prawda spodziewali
się po nim niespotykanych wcześniej obrazów Wszechświata, ale widok, który dostarczyło wtedy obserwatorium, przekroczył pojęcie ludzkiej wyobraźni. W niewielkim skrawku nieba – obszarze, który wcześniej uznawany był
za pusty, pojawiły się tysiące dotąd nieznanych galaktyk! Więcej znajdziecie w artykule Dominiki Jasińskiej „Głębokie Pole Hubble’a”.
SPIS TREŚCI
• Wieści ze świata astronomii i astronautyki // Kosmonauta.net
• Kosmiczna komunikacja – jak działa Deep Space Network? // Dominika Jasińska
• Wielki Pies – gwiezdny kalejdoskop // Jan Desselberger
• ISS: Pobyt w kosmosie – skutki uboczne // Dominika Jasińska
• Białe karły – małe, ale bardzo ciężkie gwiazdy // Dominika Jasińska
• Sfera gwiazd stałych przeżytkiem // Jan Desselberger
• Głębokie Pole Hubble’a // Dominika Jasińska
• Sigma Art 105/1.4 Bokeh Master. Ale czy tylko bokeh? // Michał Kałużny
• Odkrycia gwiazd zmiennych przez Polaków – część 1 // Gabriel Murawski
• Alfabet miłośnika astronomii "G"// Marta Chajczyk
• Kartka z kalendarza // Maria Pacholak-Cybulska
• Astrofotografia – stackowanie // Tomasz Zwoliński
• Luna naszą przewodniczką // Damian Demendecki
• Obserwujemy planety // Damian Demendecki
• Niebo poranne/niebo wieczorne
• Niebo w lutym // Piotr Brych
• Kalendarz astronomiczny // Mariusz Kulma
• Efemerydy gwiazd zmiennych // Gabriel Murawski
• Aktualności ze świata komet // Piotr Guzik
• Ciekawe obiekty mgławicowe // Piotr Guzik
• [BIBLIOTECZKA] Droga do gwiazd. Opowieść o Mikołaju Koperniku // Maria Pacholak-Cybulska
• [BIBLIOTECZKA] Do granic Wszechświata. Tezy & hipotezy // Maria Pacholak-Cybulska
• [GRALNIA] X4 Foundations // Tomasz Wiśniewski
• [FILM/KINO] Downsizing – kraina miniaturyzacji // Tomasz Wiśniewski
• [WARSZTATY] Wytrzymały jak kompozyt // Łukasz Wyka
• Astrofotografia Roku 2018 – wyniki etapu grudniowego
Marek Cwaj
Kupiłem, przeczytałem, polecam innym. Miesięcznik lutowy, jak wszystkie poprzednie w przyzwoity sposób przybliża czytelnikowi tematykę nieodgadnionego bytu nadludzkiego, kosmosu, wszechświata, nieskończoności, a nawet stworzenia. Piszę przyzwoity, bo nie ma publikacji wyczerpującej ten problem do końca. Nauka zajmuje się problematyką w sposób dociekliwy, lecz w sumie niemal amatorski. Obserwacje najbliższego nam kosmosu wskazują, że jest ten świat ulepiony z jednej gliny, wszędzie krąży wypalona materia, nie wiadomo skąd się wzięła i dokąd mknie. Obserwacje ukazują piękno gwiazd, a zarazem pustkę, pogorzelisko. Czytając ten egzemplarz natknąłem się na opis książki Do granic wszechświata, to w Biblioteczce redagowanej przez naczelną. Przeczytałem tę pozycję, tam autor daje nadzieję, że stwórca umieścił nas w loży wszechświata, na życiodajnej ziemi, która zdaniem autora jest przyjaznym statkiem kosmicznym mknącym wraz z galaktykami w nieznane. Rację ma autor, że trzeba uwierzyć w potęgę umysłu, trzeba szukać rozwiązania na drodze filozofii. Miesięcznik astronomia dla amatorów, ale kimże są astrofizycy jak nie amatorami, którzy tyle wiedzą ile przeczytają lub zobaczą przez lunety. Chwała im za pęd w nieznane, za stawianie twierdzeń i szukanie dowodów, za obserwacje, to rozwija ludzkość technologicznie i cywilizacyjnie. Tak więc kochani amatorzy i zawodowcy, nie dzielcie się na przymioty, wszyscy niczego nie wiemy i nie dowiemy się za życia, niemniej warto czytać i podziwiać wytrwałość badaczy, warto czytać astronomię.